Kronenberg Władysław

Z Słownik historyczny "Opieka nad dziećmi na ziemiach polskich w XIX-XXI wieku"

Kronenberg Władysław – ur. 27.06.1848 w Warszawie, zm. 16.04.1892 w Cannes; inżynier, przemysłowiec i kompozytor, syn Leopolda Kronenberga. Edukację pobierał w warszawskim gimnazjum. Studiował na École Centrale Paris, gdzie uzyskał stopień inżyniera. Członek Towarzystw Drogi Żelaznej Warszawsko-Terespolskiej oraz Nadwiślańskiej. Uczeń i wychowanek inżyniera Tadeusza Chrzanowskiego. Pomocnik przy budowie Kolei Nadwiślańskiej. Dokonał obulwarowania lewego brzegu Wisły, pomiarów niwelacyjnych, opracowania projektów ulic i bulwarów. Ponadto częściowo finansował przedsięwzięcie. Przez 10 lat pełnił funkcje kuratora Szkoły Technicznej Kolejowej na warszawskiej Pradze. Współzałożyciel oraz wydawca „Przeglądu Technicznego” wydawanego od 1866. Od 1875 członek Komitetu Muzeum Przemysłu, współtwórca fabryki płótna w Błesznie pod Częstochową. Po śmierci ojca (1878) z powodu braku powodzenia w biznesie emigrował do Francji. Przeniósł się do Paryża, gdzie realizował się jako kompozytor. Był autorem pieśni patriotycznych i religijnych publikowanych pod pseudonimem Władysław Wieniec. Znany z utworów m. in. „Opiekun Domowy”, „Oczywistość”, „Tęsknota”, „Hymn”, „Ojcze nasz”, „Gwiazda”, „Dziwny sen”, „Skowronek”. Współtwórca Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego, jego prezes w latach 1881-1885. Przyczynił się do powstania Filharmonii Warszawskiej. Fundator i dobrodziej Warszawskiego Towarzystwa Dobroczynności. Zapisał 250 tys. rubli funduszowi sierot. Razem z siostrą, Marią Różą Kronenberg Orsetti przekazywali pieniądze na budowę i modernizację szpitali, ochronek dla dzieci oraz przytułków. Ponadto wspierali rozwój zakładów naukowo-rzemieślniczych, gdzie podopieczni sierocińców trafiali w celu kształcenia się w zawodzie, co pomagało im w przyszłości znaleźć pracę.

Źródła: Dziedzictwo Kronenbergów, red. A. Senk, Warszawa 2010; R. Kołodziejczyk, Kronenberg Władysław Edward [w:] Polski Słownik Biograficzny, t. 15, Wrocław 1970; A. Peretz, Finansjera warszawska (1870-1925), (z osobistych wspomnień), Warszawa 1926; Ś.p. Władysław Kronenberg, „Przegląd Techniczny” 1892, nr 4.