Krajowy Komitet Przyjaciół Dzieci z Cukrzycą

Z Słownik historyczny "Opieka nad dziećmi na ziemiach polskich w XIX-XXI wieku"

Krajowy Komitet Przyjaciół Dzieci z Cukrzycą – powołany w 1979 przy Zarządzie Głównym Towarzystwa Przyjaciół Dzieci w Warszawie razem z Kołami Przyjaciół Dzieci Chorych na Cukrzycę. Inicjatorami i organizatorami byli działacze TPD, lekarze, diabetolodzy, m.in.: Jerzy Serejski, Alicja Symonides, Wiesława Bartnikowa, Sławomir Izak, Józef Krajewski. Początkowo Komitet realizował działania o charakterze profilaktycznym i wychowawczym. W latach 80. XX w. Komitet dostarczał kołom, przychodniom diabetologicznym, koloniom zdrowotnym i turnusom rehabilitacyjnym insulinę monokomponentną, strzykawki, igły, odczynniki do domowej kontroli poziomu cukru we krwi. Przychodniom przekazywano aparaty elektroniczne do oznaczania poziomu cukru. Komitet zainicjował podniesienie wysokości zasiłku rodzinnego, podwyższenie dla dzieci z cukrzycą normy mięsa (w okresie reglamentacji) i wysokości wypłacanej rekompensaty. Wyodrębniano sklepy dla rodziców i opiekunów dzieci z cukrzycą. Koła nawiązywały współpracę z zakładami produkcyjnymi. Komitet przekazywał rodzinom odzież i obuwie od zagranicznych organizacji charytatywnych. Koła wspomagały rodziny w trudnej sytuacji materialnej pozyskując środki m.in. z opieki społecznej, stowarzyszeń charytatywnych. Organizowano kolonie i obozy zdrowotne, z których skorzystało wiele tysięcy dzieci, również w ośrodkach zagranicznych. Obozy były przeznaczone dla 50-60 dzieci w 10 osobowych grupach najmłodszych i 15-osobowe dla starszych. Na koloniach uczono dzieci m.in. kontroli nad zdrowiem: oznaczania poziomu cukru w moczu, ustalania dawek insuliny i robieniu zastrzyków. Pracownicy TPD występowali do władz lokalnych i centralnych postulując wypracowanie rozwiązań systemowych dotyczących kompleksowego programu opieki nad dziećmi i młodzieżą z cukrzycą. W 2023 działało 28 Kół Przyjaciół Dzieci z Cukrzycą, organizujących wyjazdy edukacyjne, spotkania, webinaria i prelekcje z diabetologami, bezpłatne konsultacje ze specjalistami.

Źródła: I. Malanowska, Różnorodność działań w jedności celów, „Przyjaciel Dziecka” 2011, nr 1-6; L. Telka, Opieka i wychowanie dzieci niepełnosprawnych w działalności Towarzystwa Przyjaciół Dzieci, „Studia Pedagogiczne. Problemy Społeczne, Edukacyjne i Artystyczne” 1994, nr 9; B. Tracewski, 75 lat społecznej służby Towarzystwa Przyjaciół Dzieci, Warszawa 1997.